میلاد بهار

مژده ای دل کان پیر صمد زاد ، صمد زاد
هلـهله در دشـت و قلـقله در کـوی بیوفتـاد

از نیـــکی نــــام ، بــا د صـبـا کــرد
کین کارخدا بودوخدا خواست وخدا داد

زاهد خرقه بدرید ، عابد از دیـر برون شد
صـوفی سجـده برخـاک کرد ، سرداد فریاد

غم دیرین از دل ساقی رخت بر بست
جام بر کف بگرفت و سر خم بگشـاد

از یمـن خبــر تیـرگی از یــاد برفـت
این شام بلند بسررفت ، گشت بامداد

مـــرغ بهـــار آواز از ســـر بگـــرفـت
خیرباد قدمش ، چه خوش خبراین نوزاد

رسیـد کرور کرور تحـفه ها از شاهان
که مبارک این روز ، مبارک این میلاد

دل آزرده ی ما هـوای پریـدن بگرفت
چو دسـت در باد شمـال داد گشت آزاد

مـاهی از سمبـل ماهت گشت ماهی
نفرین بر او گر باد صبا برد ز یاد


ماهی سیاه